Het is 1978. Ergens in ’t Ven staat op een pleintje een klein huisje met een riante tuin. Daar woont de krasse bejaarde oma Haver. Tenminste…daar woonde ze tot dat haar liefhebbende buren haar met behulp van de politiek én politie lieten opsluiten in Venray. “Voor haar eigen bestwil”, want oma Haver had altijd haar deur open staan voor mensen met problemen.
Het huis staat leeg en dit komt de buren heel goed uit. De whiskydrinkende buurman heeft zijn oog al laten vallen op de achtertuin om daar een zwembad te laten plaatsen. En de buurvrouw, die alleen maar oog heeft voor haar hondje Tipsy, wil daar graag een grote serre laten bouwen. De politiek heeft weer andere plannen met deze kavel en probeert hiervoor alle mogelijke zieltjes te winnen.
Maar dan ontsnapt oma uit het gesticht. En zij is niet de enige die de benen neemt en vlucht voor de goede zorgen van de dokter. De rust verdwijnt en de chaos verschijnt op het pleintje bij de Haverklap. Er verdwijnt een lijk, de ME rukt op en u wordt meegetrokken in politiek gekonkel. Kortom er is herrie… Herrie um de Haverklap.
