Ut Is 1978. Örges in ‘t Ven steit op ein pleintje ein klein huuske met eine riante haof. Dao woeënt de krasse bejaarde oma Haver. Teminste…dao woeënde zeej tot det eur leefhebbende bure eur met behölp van de politiék én de woute hebbe laote opsloéte in Venrooj…”veur eur eige beswil”. Want oma Haver had altie’d de deur aope staon veur minse met probleeme.
‘t Huuske “de Haverklap” steit laeg en det kump de bure hiél good oét. De whiskydrinkende buurman haet zién oug al laote valle op d’n haof um dao ein zwumbad te laote plaatse. En de buurvrouw, die allein maar oug haet veur eur hundje Tipsy, wil dao gaer ein groeëte serre laote bouwe. De politiék haet gans andere planne met deze kavel en perbeert daoveur alle meugelikke zieltjes te winne.
Maar dan òntsnap oma oét Venrooj. En zeej is neet de insigste die d’r tösse oét kniép, op de vluch veur de gooje zörg van d’n dokter. De rös verdwiént en de chaos verschiént op ‘t pleintje beej de Haverklap. D’r wuuërt geschaote, ein liék verdwiént, de ME rök op en geej waert meigetròkke in politiék gekònkel. Kort gezàg is d’r herrie… Herrie um de Haverklap.
